5 Ağustos 2009 Çarşamba

Mutluluk, bir an değilmiydi?


Mutlu olmak..! Güzel bir kavram.

Ama mutluluk neydi ki? Günün birinde "Ben mutluluğu yakaladım" diyebilirmiydi insan?

Bir ömür boyu mutluluk denen kavram varmıydı gerçekten de?

Tam bu noktada, çok eskiden duyduğum bir söz çınlıyor kulaklarımda. "Mutluluk, anlardan ibarettir."

Gerçekten de öyle değilmiydi? Yıllar yılı arayıpta bulamadığımızı sandığımız mutluluğu aslında binlerce kez yakalamamışmıydık? Ve yitirmemişmiydik binlerce kez? Kısacık bir andan ibaret değilmiydi mutluluk?

Öyleyse yanlıştı dövünmek, üzülmek, ağlamak.. Çünkü geldiği gibi gitmiyordu hayat. Öyle olsaydı anlamı da olmazdı belki mutluluğun.

Sanırım en doğrusu kısa ama mutlu An'larımızı birleştirip gülümseyebilmekti. Uzun sürmesini hayal etmemek.


Siz hangi taraftasınız?


Kaybettiğiniz anlar için dövünenlerden misiniz? Yoksa anlarınızı birleştirip gülümseyebilenlerden mi?